قدم در راه جهاد؛ از آزادسازی زندانیان تا ایجاد اشتغال و صادرات
قدم در راه جهاد؛ از آزادسازی زندانیان تا ایجاد اشتغال و صادرات
عرصه: خدمات اجتماعی

سمیه مصاحبه، بانوی سمنانی در گفت‌وگو با نهضت اجتماعی جوانان اظهار کرد: یک دختر ۱۸ ساله بودم و در آن مقطع تصمیم گرفتم یک زندانی را آزاد کنم؛ آن سال که آن زندان بود چیزی حدوداً دو سکه بهار آزادی جریمه‌‌شان بود که باید پرداخت میکردند و لحظه‌ای که من این سکه‌ها را پرداخت کردم، لحظه خروج او از زندان در آن مکان حضور داشتم و لحظه‌ای غیرقابل توصیف بود.

وی افزود: برای آزادی زندانی ما ابتدا یک گروه تشکیل دادیم بعد از اقوام دعوت کردیم وارد این گروه شدند کم کم آن‌ها هم دوستانشان را دعوت کردند و گروه بزرگ شد و ما مواردی را که نیاز بود را اطلاع‌رسانی کردیم؛ لذا یکی از محاسن گروه ما این بود که تمام کارها را با مستند اعلام می‌کردیم.

مصاحبه عنوان کرد: یعنی اگر موضوع آزادی زندانی بود، اعلام می‌کردیم این زندانی دو عدد سکه بهار آزادی نیاز به کمک دارد و بعد هر مبلغی که برای کمک انجام می‌شد در گروه اعلام می‌کردیم و در نهایت مراسمی شبیه گلریزان انجام می‌یافت و آخر سر اعلام می‌شد که مبلغ دو سکه جور شده و بعد اعلام می‌کردیم که یک نفر می‌تواند به نیابت از بقیه همراه ما در حین آزادی این زندانی همراه ما باشد و این کار باعث می‌شد که بقیه پی به درستی راه ببرند.

 

ایجاد اشتغال با تمرکز بر پتانسیل هر منطقه

وی بیان کرد: علاوه بر کارهای خیرخواهانه‌ای که در این منطقه انجام می‌شود، اولویت ذهنی من این بود که تولید اشتغال کنیم و در مسیر تولید اشتغال آزمون و خطاهای زیادی را انجام دادم؛ یکی از کارهایی که موفق شدم این بود که در بحث صادرات خشکبار ورود پیدا کردیم و با خانم‌هایی که در قزوین زندگی می‌کنند ارتباط گرفتیم.

مصاحبه تشریح کرد: پتانسیلی که در آن منطقه بود در محل زندگی خودمان وجود نداشت و همراهی بانوان در آن استان باعث شد تا به من کمک کردند و تا الان حدود ۹ سال است که در بحث صادرات ورود پیدا کردم و با توجه به علاقه‌ای که به کارهای مربوط به کسب و کار داشتم، اما همچنان هم این احساس را داشتم که هنوز به رضایت قلبی مطلوب در این زمینه نرسیدم.

وی خاطرنشان کرد: به این نتیجه رسیدم که می‌توانیم به جای خام‌فروشی محصولات خشکبار، محصولاتی باب میل متقاضیان تولید کنیم و اولین کاری که انجام دادم ارتباط از طریق دوستانی بود که برای تهیه مواد اولیه به قزوین می‌آمدند؛ لذا از طریق راه‌آهن یک پل ارتباطی ایجاد کردیم و با هدف قرار دادن متقاضیان کشورهای جنوب خلیج فارس که یک نوع معجون را با استفاده از ترکیبات مغز خشکبار و عسل تهیه می‌کردند، به تولید فرآورده‌های خشکبار و صادرات معجون پرداختیم.

keyboard_arrow_up