فریبا رستم‌نژاد، کارآفرین اصفهانی، با راه‌اندازی کارگاه کوچک خانگی، در حوزه دوخت محصولاتی مانند روبالشی، سرویس آشپزخانه و کیف فعالیت می‌کند. او با همکاری زنان بی‌سرپرست نهاوند، سعی در ایجاد اشتغال دارد، اما نبود بازار فروش، چالش اصلی اوست. رستم‌نژاد از مسئولان و خیرین می‌خواهد با حمایت از تولیدات کوچک، به رونق کار زنان کمک کنند.
فریبا رستم‌نژاد، کارآفرین اصفهانی، در گفت‌وگویی با سایت خبری «ما مردم» از فعالیت‌های خود در حوزه خیاطی و تولید محصولات دست‌دوز سخن گفت. وی با اشاره به کارگاه کوچک خانگی‌اش بیان کرد: در خانه خودمان با امکانات محدود مثل چرخ خیاطی و پارچه‌های موجود کار می‌کنیم. نیروی کار هم داریم، اما به دلیل عدم فروش مناسب، تولید را متوقف کرده‌ام.
وی افزود که صد دست روبالشی آماده دارد، اما نبود بازار فروش مانع از ادامه کار شده است.
رستم‌نژاد با اشاره به تنوع محصولات تولیدی گفت: «سرویس آشپزخانه، روتختی، سرویس میز و حتی کیف موزیک را تولید می‌کنیم. چند نفر از زنان محلی نیز با من همکاری دارند، اما مشکل اصلی فروش است.»
وی تأکید کرد که اگر فروش وجود داشت، می‌توانستند تولید را گسترش دهند و به زنان بیشتری کمک کنند. این کارآفرین اصفهانی یک سال است به‌صورت جدی‌تر این کار را آغاز کرده، اما سال‌هاست به‌صورت محدود فعالیت دارد.
وی درباره همکاری با زنان بی‌سرپرست توضیح داد: «در شهرستان نهاوند با هشت زن بی‌سرپرست همکاری می‌کنم. تابستان‌ها برای جمع‌آوری محصولات مثل عسل، شیره و سرکه به آنجا می‌روم. قبلاً این محصولات را رایگان به اصفهان می‌آوردم و می‌فروختم، اما الآن به‌صورت مستقیم از خودشان خریداری می‌کنم تا سود بیشتری به آنان برسد.»
رستم‌نژاد با بیان چالش‌های فروش گفت: «نمایشگاه‌های شهرداری یا پارک‌ها را امتحان کرده‌ام، اما فروش آن‌چنانی نداریم. گاهی از طریق آشناها یا معرفی مشتریان قدیمی، محصولات را می‌فروشیم، اما این میزان کافی نیست.»
وی آرزو دارد با حمایت نهادها، فروش را افزایش دهد تا هم برای خودش و هم برای زنان همکارش درآمد پایدار ایجاد شود.
این کارآفرین درباره عدم همکاری با تولیدی‌های بزرگ گفت: «یک‌بار با یک تولیدی کار کردم، اما سود آن‌قدر کم بود که ارزش نداشت. واسطه‌ها سود اصلی را می‌برند و دستمزد ما ناچیز است.»
وی ترجیح می‌دهد کارهای کوچک و باکیفیت انجام دهد تا فشار کاری کم‌تری داشته باشد و بتواند زمان بیشتری با خانواده بگذراند.
رستم‌نژاد درباره دوران کرونا گفت: «در آن زمان ماسک می‌دوختیم و کار فشرده بود، اما تعادل بین کار و خانواده سخت شد. ترجیح می‌دهم کارهایی انجام دهم که قابل کنترل باشد و کیفیت محصولات حفظ شود.»
وی معتقد است کارهای بزرگ تولیدی نیاز به نظارت دائمی دارد که از عهده‌اش خارج است.
وی درباره تأمین مواد اولیه گفت: «پارچه‌ها را از بازارهای محلی یا فروشندگان عمده خریداری می‌کنم. گاهی پارچه‌های اضافی را با قیمت کمتر می‌خرم تا هزینه‌ها کاهش یابد.»
وی به‌دلیل محدودیت سرمایه، نمی‌تواند مواد اولیه را به‌صورت عمده خریداری کند، اما این روش را مناسب می‌داند.
رستم‌نژاد درباره فروش اینترنتی گفت: «یک بار نماینده‌ای پیشنهاد فروش در فضای مجازی را داد، اما به‌دلیل عدم آگاهی کافی، نپذیرفتم. الآن یک پیج اینستاگرام دارم، اما هنوز راه‌اندازی نشده است.»
وی امیدوار است با توسعه فروش آنلاین، بازار بهتری برای محصولاتش پیدا کند.
او درباره نمونه‌کارهایش گفت: «کاور لحاف و بالش تولید می‌کنم که کیفیت خوبی دارد. یک مشتری از تهران سفارش داد و راضی بود، اما چنین مشتری‌هایی مداوم نیستند.» رستم‌نژاد معتقد است اگر فروش ثابت باشد، می‌تواند تولید را افزایش دهد و به زنان بیشتری کار دهد.
در پایان، این کارآفرین از مسئولان خواست تا از تولیدات کوچک حمایت کنند. «اگر نهادها یا خیرین پیش‌خرید کنند یا بازار فروش را فراهم کنند، من می‌توانم به زنان بیشتری کمک کنم.» او تأکید کرد که هدف اصلی‌اش خودکفایی زنان و ایجاد اشتغال پایدار است، اما بدون حمایت، ادامه این راه سخت خواهد بود.
