علیرضا فرزاد، نجار خلاق و خودآموخته ۴۸ ساله از بم، با ابتکار و پشتکار توانسته از ضایعات فلزی، دستگاه های حرفه ای نجاری بسازد. او که بدون گذراندن دوره های تخصصی وارد این حرفه شده، در ساخت ظروف چوبی تخصص دارد و به دانش آموزان و نیازمندان رایگان آموزش می دهد. فرزاد که روزها راننده آژانس است، با روحیه نوع دوستی به مسافران نیازمند کمک می کند و آرزو دارد با حمایت مسئولان، کارگاهش را توسعه دهد.
علیرضا فرزاد، هنرمند نجار و مبتکر بمی، با تکیه بر خلاقیت و پشتکار، موفق به ساخت دستگاه های نجاری از ضایعات و وسایل دورریختنی شده است. او در گفتگو با سایت خبری «ما مردم» از علاقه اش به صنعت چوب و چالش های مسیرش گفت.
فرزاد که ۴۸ سال دارد و ساکن محله چمران بم است، حدود چهار سال پیش کارگاه نجاری خود را راه اندازی کرد. او میگوید: «در ابتدا بودجه ای نداشتم، مجبور شدم برخی دستگاه ها را خودم بسازم.» وی از سال ۱۳۹۸ به صورت جدی وارد این حرفه شد و باوجود ندیدن دوره های آموزشی، با تکیه بر علاقه و استعداد ذاتی، مهارت هایش را پرورش داد.
یکی از دستاوردهای چشمگیر فرزاد، ساخت دستگاه خراطی با استفاده از ضایعات فلزی مانند تیرآهن، مغزی کمک فنر و وسایل قدیمی است. او توضیح میدهد: «دستگاه خراطی ام را از وسایل بلااستفاده ساختم. حتی دستگاه پاسور کنارم را هم خودم طراحی کردم.» این دستگاه ها اگرچه استاندارد نیستند، اما امکان تولید ظروف چوبی را برای او فراهم کرده اند.
فرزاد در ساخت ظروف چوبی تخصص دارد و از چوب های محلی مانند گردو، زردآلو و آکاسیا استفاده می کند. او میگوید: «هرچه در آشپزخانه و منزل به چوب نیاز داشته باشد، می سازم.» بازار فروش محصولاتش در بم رضایت بخش است و مشتریانش عمدتاً از طریق معرفی دوستان و همسایگان به او مراجعه میکنند.
یکی از مشکلات اصلی فرزاد، محدودیت های فنی دستگاه های خودساخته است. او میگوید: «دستگاه خراطی من فقط در یک دور ثابت کار میکند و این خطرناک است.» بااین حال، به دلیل نبود بودجه، نتوانسته دستگاه های استاندارد تهیه کند. به گفته او، برای تولید حرفه ای، به دستگاه های سه کاره خراطی نیاز است که هزینه بالایی دارند.
فرزاد به آموزش نیروهای جوان، به ویژه افراد کم بضاعت، علاقه مند است. او میگوید: «اگر دانش آموزان یا کسانی از شهرستان بخواهند یاد بگیرند، آموزش میدهم.» حتی با مدارس هم همکاری داشته تا دانش آموزان را با این حرفه آشنا کند. به گفته او، بسیاری از جوانان به دلیل مشکلات مالی نمی توانند در دوره های آموزشی شرکت کنند، بنابراین حاضر است به صورت رایگان مهارت هایش را منتقل کند.
فرزاد تأکید میکند که ایده هایش را از ذهن خود میگیرد و کمتر از نمونه های خارجی الگو میگیرد. او میگوید: «گاهی کنار دستگاه می ایستم و ناگهان اید های به ذهنم می رسد؛ همان لحظه آن را اجرا میکنم.» این خلاقیت باعث شده تا محصولات منحصربه فردی خلق کند.
او در آینده قصد دارد با جذب نیرو و تهیه دستگاه های استاندارد، کارگاه ش را گسترش دهد. هدفش آموزش رایگان به افراد نیازمند است تا بتوانند شغلی برای خود دست وپا کنند. فرزاد می گوید: «اگر چهار نفر از این طریق صاحب مهارت شوند، به جامعه خدمت بزرگی کرده ام.»
فرزاد علاوه بر نجاری، راننده آژانس نیز هست و در این شغل هم به نیازمندان کمک می کند. او می گوید: «گاهی مسافرانی سوار می شوند که توان پرداخت کرایه را ندارند. برای حفظ احترامشان، کرایه را نمی گیرم.» این روحیه نوع دوستی، بخشی از فرهنگ شخصی اوست.
او از مسئولان می خواهد از هنرمندان و صنعتگران خودآموخته حمایت کنند تا بتوانند با دریافت تسهیلات، دستگاه های استاندارد تهیه و کارگاه های ایمن راه اندازی کنند. فرزاد معتقد است با حداقل امکانات هم میتوان کارآفرینی کرد، اما حمایت دولت می تواند این مسیر را هموارتر کند.
فرزاد باور دارد که اگر اراده باشد، حتی بدون سرمایه هم میتوان موفق شد. او میگوید: «همین حالا هم فرصت های زیادی وجود دارد که مردم می توانند از آنها استفاده کنند.» این هنرمند بمی، الگویی از پشتکار و خلاقیت در شرایط اقتصادی سخت است.
