آقای رضایی، متولد ۱۳۷۲ و دارای مدرک کارشناسی عمران و کارشناسی ارشد مدیریت، فعال در حوزه‌های مختلف کسب و کار است. وی حدود نه سال و نیم در صنعت ظروف یکبار مصرف، در زمینه‌های تهیه، تولید، توزیع و فروش، تجربه دارد و در کنار آن به صورت محدود به پرورش بوقلمون نیز مشغول است. آقای رضایی همچنین در زمینه بازیافت ضایعات نیز فعالیت دارد و با همکاری هیئت‌های مذهبی، طرحی را برای جمع‌آوری و بازیافت ضایعات به منظور تامین هزینه‌های هیئت‌ها و همچنین کمک به حل معضلات اجتماعی مانند بیکاری و اعتیاد، به اجرا درآورده است. وی با ارائه جزئیات فنی و اقتصادی این طرح، نشان داده است که بازیافت ضایعات می‌تواند نه تنها به نفع محیط زیست باشد، بلکه ارزش افزوده اقتصادی قابل توجهی نیز ایجاد کند.
آقای رضایی، فعال در حوزه کسب و کار و صنعت ضایعات، در گفتگو با سایت خبری ما مردم اظهار کرد: بنده حدود نه سال و نيم در صنعت ظروف يکبار مصرف در زمينه‌های تهيه، توليد، توزيع و فروش فعاليت داشته‌ام و در کنار آن، به صورت مختصر به پرورش بوقلمون نيز مشغول هستم.
وی با اشاره به فعاليت خود در زمينه بازيافت گفت: چند مدتی است که حدود يک تا دو سال درگير مسئله بازيافت هستيم و اين کار به اين شکل پيش می‌رود که هيئت‌ها وارد اين کار می‌شوند و آن را جلو می‌برند. اين کار يک سری مقدمات و قول و قرارهای موقتی دارد که بايد در فرصت مناسب توضيح داده شود.
رضایی در تشريح نحوه جمع‌آوری ضايعات توسط هيئت‌ها گفت: وقتی که يک مستمع يا مهمان وارد هيئت می‌شود و دستگاه کارتخوان برای کمک به امور هيئت بين افراد چرخانده می‌شود، گاهی اوقات برای برخی افراد سخت است که به صورت نقدی يا با کارت مبلغی را پرداخت کنند. برای تغيير اين شيوه، با آقای شاکری مشورت کردم و به اين نتيجه رسيديم که از اعضای هيئت بخواهيم موارد بازيافتی خود را که شامل انواع پلاستيک، آهن‌آلات و غيره می‌شود، در کيسه‌ای که هيئت در اختيارشان قرار می‌دهد، جمع‌آوری کنند و پس از پر شدن کيسه، به هيئت اطلاع دهند تا آن را تحويل بگيرند.
وی همچنين افزود:در قدم اول، اين ضايعات جمع‌آوری و فروخته می‌شود تا نقدينگی برای هزينه‌های هيئت فراهم شود. در مراحل بعدی، چند هيئت با همکاری يکديگر تشکيلاتی را به وجود می‌آورند و با افزايش حجم مواد بازيافتی، شيوه کار تغيير می‌کند و افراد خودشان انبار ضايعات تهيه می‌کنند و مواد را دريافت می‌کنند.
رضایی با اشاره به وضعيت نامناسب برخی از زباله‌گردها خاطرنشان کرد: بسياری از زباله‌گردها با مشکلاتی مانند اعتياد دست و پنجه نرم می‌کنند و برای تامين هزينه‌های خود به جمع‌آوری زباله می‌پردازند. با ورود هيئت‌ها به اين عرصه و خريد مستقيم ضايعات از مردم، می‌توان به بهبود وضعيت اين افراد کمک کرد.
وی در خصوص مراحل بازيافت توضيح داد: پس از جمع‌آوری و تفکيک مواد بازيافتی، مرحله بعدی آسياب کردن آنهاست که بسته به نوع مواد، دستگاه‌های مختلفی با قيمت‌های متفاوت از ۵۰ ميليون تا ۴۰۰-۵۰۰ ميليون تومان وجود دارد. پس از آسياب شدن، مواد به قيمت حدود ۲۶ هزار تومان در مشهد خريداری می‌شود و سپس وارد مراحل بعدی مانند گرانول‌سازی و تزريق می‌شود.
رضایی با بيان اينکه خود در زمينه توليد ظروف يکبار مصرف فعاليت دارد، گفت: قيمت خريد مواد اوليه برای من حدود ۹۰ هزار تومان است، در حالی که خريدار آن را حدود ۱۰۰ هزار تومان می‌خرد. اين نشان می‌دهد که پس از طی مراحل مختلف بازيافت، ارزش افزوده قابل توجهی ايجاد می‌شود.
وی در ادامه به مزايای اين طرح اشاره کرد و گفت: اين کار می‌تواند بسياری از معضلات اجتماعی را چه در قشر مذهبی و چه در قشر غيرمذهبی برطرف کند. همه ما از ديدن کارتن‌خواب‌ها و زباله‌گردها ناراحت می‌شويم و دوست داريم برای آنها کاری انجام دهيم. با گسترش اين کار، می‌توان تعداد زيادی از زباله‌گردها را استخدام کرد و از طرفی با مقابله با مافيای اين حوزه، از بروز آسيب‌های اجتماعی مانند اعتياد جلوگيری کرد.
رضایی در پاسخ به سوالی در مورد وضعيت اين طرح در شهرهای مختلف گفت: اين طرح در استان خراسان شمالی و شهرهایی مانند سراج و بجنورد در حال اجراست و هيئت‌ها به صورت مستقل فعاليت می‌کنند. البته در مراحل بعدی، شبکه‌بندی و استفاده از اپليکيشن‌ها نيز در نظر گرفته شده است.
وی در خصوص موضع سازمان‌ها و نهادها در قبال اين طرح گفت: سازمان تبليغات هنوز به صورت جدی وارد اين ماجرا نشده است، اما بزرگترين چالش پيش روی اين طرح، مديريت پسماند شهرداری است.
رضایی با اشاره به فعاليت خود در زمينه پرورش بوقلمون گفت: برای شروع اين کار به صورت خانگی، فضایی حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ متر مربع و سرمايه‌ای حدود ۴۰ تا ۵۰ ميليون تومان برای خريد بوقلمون و ۵۰ تا ۶۰ ميليون تومان برای خوراک آنها مورد نياز است.
