زهرا منوچهری، هنرمند و کارآفرین متولد ۱۳۵۶، داستان زندگی و حرفه‌ای خود را با فراز و نشیب‌های بسیار و در نهایت، تمرکز بر عشق دیرینه‌اش به هنر و به ویژه نقاشی و صنایع دستی روایت می‌کند. وی که متولد آبادان و بزرگ شده بوشهر است، پس از سال‌ها زندگی در اراک، اکنون در شاهین‌شهر اصفهان به خلق آثار هنری خود مشغول است.
منوچهری در گفتگو با سایت خبری ما مردم اظهار کرد: تحصیلات ابتدایی من در رشته کامپیوتر بود، اما به دلیل عدم علاقه قلبی، آن را ادامه ندادم. پس از پانزده سال، دوباره به تحصیل بازگشتم و این بار رشته صنایع دستی را انتخاب کردم. اشتیاق من به نقاشی از کودکی همراه من بود. به یاد دارم که حتی در تکالیف مدرسه نیز نقاشی می‌کشیدم و این موضوع همیشه مورد تشویق معلمانم قرار می‌گرفت.
وی افزود: با وجود این علاقه، در آن دوران، هنر به عنوان یک شغل جدی برای من مطرح نبود. ما از نسلی بودیم که همواره به دکتر و مهندس شدن تشویق می‌شدیم. به همین دلیل، رشته دبیرستانم را علوم تجربی انتخاب کردم و پس از عدم موفقیت در رشته پزشکی، در رشته کامپیوتر پذیرفته شدم. اما به دلیل نبود علاقه ذاتی، این رشته را نیز ادامه ندادم.
منوچهری همچنین اشاره کرد:نقطه عطف زندگی من، آشنایی با دوره‌های خودشناسی بود. این دوره‌ها باعث تحولی عمیق در من شدند و مرا به سوی علاقه اصلی‌ام، هنر، سوق دادند. در دوران دبیرستان، در مسابقات نقاشی در سطح مدرسه، شهرستان و استان بوشهر مقام اول را کسب کردم، اما تا پیش از خودشناسی، نقاشی را صرفاً به عنوان یک سرگرمی شخصی دنبال می‌کردم.
وی ادامه داد: پس از این تحول، فهمیدم که عشق من به هنر واقعی است و باید آن را دنبال کنم. به همین دلیل، به رشته صنایع دستی علاقه‌مند شدم و تحصیلاتم را در این زمینه تا مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه هنر اصفهان ادامه دادم. در هر دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد، بالاترین معدل را کسب کردم و با سهمیه استعداد درخشان به مقطع ارشد راه یافتم.
منوچهری در خصوص دیدگاه خود نسبت به صنایع دستی بیان داشت: تعریف من از صنایع دستی، کاربردی کردن هنر است. به این معنا که هنر باید به نحوی ارائه شود که در زندگی روزمره مردم مورد استفاده قرار گیرد. به همین دلیل، من از نقاشی در صنایع دستی و به ویژه در رشته نقاشی باتیک، که یکی از شاخه‌های نقش‌اندازی روی پارچه است، استفاده می‌کنم.
منوچهری تصریح کرد:با تکیه بر دانش نقاشی و مطالعات شخصی، به صورت خودآموز نقاشی باتیک را فرا گرفتم. سپس در دانشگاه، این رشته را به صورت حرفه‌ای‌تر زیر نظر اساتید آموختم. تمرین و تکرار مداوم من، منجر به تولید روسری‌های فاخر ابریشمی شد که در طراحی آنها از معماری و سایر رشته‌های صنایع دستی مانند گلیم و فرش الهام می‌گیرم.
وی با اشاره به فعالیت‌های حرفه‌ای خود گفت: در حال حاضر، کارگاهی دارم که دارای مجوز از میراث فرهنگی و اداره ارشاد است و به عنوان خانه مد فعالیت می‌کنیم. در گذشته، هنرجو نیز داشته‌ام، اما در حال حاضر تمرکزم بیشتر بر روی تولید است. همچنین، در دانشگاه‌های علمی-کاربردی و آزاد، دروس مرتبط با معماری و تزئینات معماری را تدریس کرده‌ام.
منوچهری افزود: تاکنون در حدود بیست و پنج تا سی نمایشگاه گروهی و انفرادی شرکت کرده‌ام که بیشتر آنها نمایشگاه ملی صنایع دستی بوده است. در این نمایشگاه‌ها، در زمینه طراحی و تولید البسه سنتی فعالیت داشته‌ام و چندین بار به عنوان غرفه برتر شناخته شده‌ام.
وی در مورد چالش‌ها و موفقیت‌های خود اظهار کرد: مشوق اصلی من، خانواده‌ام بودند که همواره مرا در این مسیر حمایت کرده‌اند. همچنین، با تدبیری که در زمینه فروش مجازی اندیشیدم، در دوران کرونا فروش ما نه تنها کاهش نیافت، بلکه پنجاه برابر افزایش یافت.
منوچهری در پایان در خصوص وجه تمایز آثار خود گفت: وجه تمایز کار ما، نوع طراحی ما است که با نقش مایه‌ها انجام می‌دهیم. سعی من بر این است که حالت تلفیقی سنتی و مدرن در طراحی‌هایم داشته باشم. نام تجاری گروه ما «نوبانو» است.
