طرح هایی برای اشتغالزایی محرومان داشتیم که به دلیل عدم همکاری مسوولان شهر امکان اجرایی شدن آن فراهم نشد.
من «مجتبی احمدیان» متولد سال ۱۳۵۸ دیپلمه و مسوول گروه جهادی شهدا شهرستان گناوه استان بوشهر هستم. یکسال پیشاز همهگیری کرونا فعالیت خودمان را آغاز کردیم. جمعی هشت نفره از دوستان دور هم جمع شده بودیم که صحبت به خانوادههای محروم و مستضعف منطقه رسید و اینکه چطور میتوانیم به آنها کمک کنیم. همین صحبت سرآغاز مسیری شد که تا امروز ادامه پیدا کرده و پنجاه خانواده را تحت پوشش قرار دادهایم. محدوده فعالیت ما محله امام زاده شهر گناوه است و فقط در این بخش فعالیت میکنیم.
در ابتدای فعالیت بر روی تواناییهای خودمان تاکید داشتیم. مثلا من که نجار هستم اگر خانهای به کمد نیاز داشت یا فرد بیماری بود که تخت نیاز داشت این خدمات را به آنها ارائه میدادم. ممکن است فرد محرومی منبع آب نداشته باشد یا فردی دیگر کولرش مشکل پیدا کرده باشد. این موضوعها در جمع مطرح و هرکدام از اعضا بسته به تخصص و توانایی خود اقدام به حل مشکلات نیازمندان میکنند و اگر هم انجام فعالیتی در تخصص ما نباشد افرادی را پیدا میکنیم که با کمترین هزینه این خدمات را به نیازمندان انجام دهند.
در دورههای مختلف بستههای معیشتی را در میان خانوادههای نیازمندان توزیع میکنیم. ممکن است افراد نیازهای بزرگتری هم داشته باشند که از توان ما خارج باشد. ما این موارد را به گروههایی که توانایی بالاتری دارند ارجاع میدهیم و با کمک آنها این موارد را حل و فصل میکنیم.
خیرینی داریم که به صورت ماهانه یا چند ماه یکبار کمکهای نقدی و غیرنقدی به ما ارائه میدهند. ما از هر فعالیتی که انجام میدهیم فیلم تهیه و برای خیرین ارسال میکنیم. برخی مجموعهها مانند بنیاد احسان و بنیاد غدیر در پخت غذا برای نیازمندان و ارائه بستههای معیشتی به ما کمک میکنند.
ما طرحهای برای اشتغالزایی محرومان داشتیم که به دلیل عدم همکاری مسوولان شهر امکان اجرایی شدن آن فراهم نشد.