فاطمه رضایی، دختر دهه هشتادی و فعال اجتماعی اهل یکی از روستاهای محروم چهارمهال بختیاری است که نزدیک به چهار سال است با سازمان تبلیغات اسلامی و مجموعه “دختران حاج قاسم” همکاری می‌کند. او با ایجاد و توسعه گروه‌های مردمی در سطح شهرستان، توانسته شبکه‌ای مؤثر برای مقابله با آسیب‌های اجتماعی و فرهنگی تشکیل دهد. فعالیت‌های او که از کتابخانه‌های روستایی تا مشاوره و حمایت از خانواده‌های در معرض آسیب را شامل می‌شود، تاکنون به کاهش قابل توجهی در معضلات اجتماعی منطقه منجر شده است.
فاطمه رضایی، فعال اجتماعی در عرصه تکثیر گروه‌های مردمی، در گفت‌وگو با سایت خبری “ما مردم” از تجربیات چهارساله خود در مناطق محروم سخن گفت.
این دختر دهه هشتادی که در یک روستای محروم زندگی می‌کند، درباره چگونگی شکل‌گیری و توسعه گروه‌های مردمی در شهرستانش توضیح داد: “در دو سال اول، گروه ما چندان بزرگ نبود اما پس از آشنایی با نهضت اجتماعی و آقای منیان، خدا را شکر توانستیم کارهای مؤثری در زمینه تکثیر گروه‌ها انجام دهیم.”
وی در ادامه به دستاوردهای قابل توجه این حرکت مردمی اشاره کرد: “هم‌اکنون در سطح شهرستان علاوه بر مجموعه سیصدنفره اصلی، گروه‌های کوچک متعددی در سراسر منطقه فعال شده‌اند که هر یک به مسائل اجتماعی و فرهنگی روستای خود می‌پردازند. به عنوان نمونه، در آستانه ماه مهر برای تهیه پک لوازم التحریر نیازمندان، به‌راحتی توانستیم با کمک رابطین محلی، افراد نیازمند را شناسایی کنیم.”
این فعال اجتماعی درباره شیوه جذب و سازماندهی اعضا توضیح داد: “ما با برگزاری رویدادهای شهرستانی، افراد علاقه‌مند را شناسایی و با آنها ارتباط مستمر برقرار کردیم. از همان ابتدا پیگیر بودیم و اجازه ندادیم این ارتباطات قطع شود. با برگزاری جلسات منظم، توانستیم برای هر روستا یک نفر را پیدا کنیم که خودش با همکلاسی‌هایش افراد جدیدی را جذب کند.”
رضایی درباره زمینه‌های فعالیت این گروه‌ها گفت: “این گروه‌ها در هر روستا کتابخانه راه انداخته‌اند، به مقایسه و تحلیل کتاب‌ها می‌پردازند و به آسیب‌های اجتماعی رسیدگی می‌کنند. مواردی مانند مشکلات خانوادگی، فقر، پرخاشگری والدین و اعتیاد را پیگیری می‌کنند. حتی توانستیم فرد معتادی را به کمپ معرفی کنیم که پس از ترک، زندگی‌اش سامان یافت.”
وی درباره نحوه فعالیت مشاوره‌ای گروه افزود: “برای بچه‌هایی که اعتماد به نفس پایینی داشتند، با معرفی به مشاور توانستیم بهبود چشمگیری در وضعیتشان ایجاد کنیم. اکنون در سطح شهرستان، مردم ما را به عنوان مرکز مشاوره می‌شناسند و برای حل مشکلات به ما مراجعه می‌کنند.”
این کنشگر اجتماعی در پاسخ به سوال درباره نحوه شروع فعالیت در سایر مناطق گفت: “بهتر است به جای تشکیل گروه کلی، از خانواده خود شروع کنند. در هر خانواده معمولاً سه دانش آموز وجود دارد که می‌توانند همکلاسی‌های خود را جمع کنند. این روش از همان ابتدا خانواده‌ها را درگیر کار می‌کند و چالش‌های کمتری دارد.”
رضایی درباره مکان فعالیت گروه‌ها توضیح داد: “مکان ثابت و رسمی نداریم. بیشتر در خانه‌ها گرد هم می‌آییم؛ هر هفته در خانه یکی از اعضا. اگر در مساجد مراسمی نباشد، از فضای مسجد استفاده می‌کنیم. محتوای جلسات ما بیشتر درباره آسیب‌های اجتماعی دوره نوجوانی و مشکلات مدارس است.”
وی در پایان با اشاره به نتایج این حرکت مردمی گفت: “با همکاری گروه‌هایی مانند دختران حاج قاسم، جهادی، کانون مهدویت و هیئت عباسیه، توانسته‌ایم حدود چهل تا پنجاه درصد از آسیب‌های منطقه را کاهش دهیم. توصیه من این است که در مناطق محروم، قبل از غالب شدن فرهنگ غرب، کار فرهنگی پیشگیرانه انجام شود تا مجبور به درمان نباشیم.”
