ریحانه یوسفی، فعال اجتماعی و مروج کسبوکارهای خانگی در شهرستان شفت، نمادی از تأثیرگذاری محلی و خستگیناپذیر در حوزهی توانمندسازی زنان است. او با تکیه بر همدلی و مشارکت مردمی، اقداماتی از ایجاد صندوقهای خرد اعتباری تا ساخت خانه برای محرومان را رهبری کرده و باور دارد که «ساختن روح امید» مهمترین رسالت کار اجتماعی است. فعالیتهای او نشان میدهد چگونه اقدامات بهظاهر کوچک و مبتنی بر اعتماد، میتوانند زندگیهای بسیاری را در مناطق محروم دگرگون کند.
ریحانه یوسفی، مروج و فعال حوزه کسبوکارهای خرد و خانگی در شهرستان شفت، در گفتوگو با سایت خبری «ما مردم»، از انگیزه و تجربیات خود در همراهی با زنان محروم منطقه سخن گفت. او که ساکن محله چوماجان است، با اشاره به ظرفیتهای نهفته زنان محلی، بیان کرد: «از وقتی چشمم به روی این توانمندیها باز شد، دیگر نتوانستم آرام بگیرم. زنانی که استعداد و انرژی دارند، اما صدایشان به جایی نمیرسد. تصمیم گرفتم صدایشان باشم، به حرفهایشان گوش دهم و راهی برای کنار هم بودن بیابم.»
وی خاستگاه حرکت خود را «محبت» و دغدغه مشترک زنان محل دانست و افزود: «کار ما با جمعآوری کمکهای کوچک مالی میان خانمها شروع شد. هدف، سود نبود؛ دل بود. اولین کارمان خرید دستگاه بافندگی برای یک زن سرپرست خانوار بود. شاید برای دیگران ناچیز مینمود، اما برای او یعنی امنیت و امید فردا.» به گفته یوسفی، همین اقدامات به ظاهر کوچک، جرقهای برای ایجاد صندوقهای خرد اعتباری و ارائهی وامهای اندک شد که تأثیرش گاه بیش از کمکهای کلان بود.
این فعال اجتماعی با تأکید بر لزوم همراهی فراتر از کمک مالی، توضیح داد: «بعدها فهمیدیم پول فقط یک بهانه است. باید با محبت و همراهی، پای کار بود.» او از تشکیل گروه کوچکی از خیرین داوطلب خبر داد که به شناسایی خانوادههای بیسرپرست، بدسرپرست یا بیماران نیازمند میپردازند و حتی در میانهی شب، به فراخوان نیازمندان پاسخ میدهند.
یوسفی یکی از اقدامات برکتبرانگیز خود و همیارانش را ساخت خانه برای محرومان عنوان کرد و گفت: «خانهای که با مشارکت مردم، خیرین و مسئولان از صفر ساخته شد. وقتی از کنارش رد میشوم، احساس غرور میکنم. هر آجرش گواهی است بر این که مردم با همدلی، میتوانند تغییرآفرین باشند.» او رمز جلب مشارکت مردم را در صداقت و گفتوگوی صمیمانه دانست، نه در دستور و بخشنامه.
وی در ادامه افزود: «در همه این سالها فهمیدم کار اجتماعی فقط ساختن خانه و توزیع بسته نیست؛ بلکه ساختن روح امید در میان آدمهایی است که ناامیدی آنها را فرا گرفته.» ریحانه یوسفی با بیان این که توان مالی بالایی ندارد، اظهار داشت: «اما ایمان دارم اگر بتوانم حتی یک نفر را به زندگی برگردانم، این برای من برکتی عظیم است.»
این مروج خستگیناپذیر کسبوکارهای خانگی در پایان با اشاره به زنان شجاع منطقه، گفت: «تا وقتی خدا بخواهد و توانی در من باشد، کنار مردم میمانم. در همین خانه کوچک چوماجان، با همان صندوق خرد و با همان دلهای بزرگ زنانی که یاد گرفتهاند زندگی را با دستان خودشان بسازند.»
