محمدحسن دانشگر، فعال فرهنگی و خیر مردمی از سمنان، بنیانگذار و متولی «حسینیه شهدای مدافع حرم» در محلات این شهر است. او که فعالیت‌های خود را از سال ۹۱ با برپایی موکب اربعین آغاز کرد، با الهام از رویایی معنوی، این حسینیه را به کانونی پویا برای محرومیت‌زدایی، روایتگری شهیدان، توانمندسازی بانوان و اجرای برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی تبدیل کرده است. دانشگر با محوریت دادن به مشارکت مردمی، نمونه‌ای اثرگذار از کار جهادی و توسعه محله‌ای را رقم زده است.
«محمدحسن دانشگر»، از فعالان فرهنگی و خیرین شهرستان سمنان، در گفتگو با سایت خبری ما مردم به شرح ریشه ها و انگیزه های ورود خود و همکارانش به عرصه فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی پرداخت و داستان شکلگیری و گسترش فعالیت‌های «حسینیه شهدای مدافع حرم» در محلات سمنان را روایت کرد.
آقای دانشگر در ابتدا با بیان پیشینه تاریخی حسینیه محله خود گفت: «این حسینیه ابتدا به نام ایام فاطمیه بود، اما با شهادت شهید عباس دانشگر در راه دفاع از حرم، پیشنهاد دادیم به نام او نام‌گذاری شود. اما پدر آن شهید بزرگوار با بزرگ منشی فرمودند که شاید در آینده شهید دیگری از این محله تقدیم شود و بهتر است نام آن “حسینیه شهدای مدافع حرم” باشد و اینگونه شد.»
او که خود را متولی ادامه سنت صد و شانزده ساله برگزاری مراسم شب بیست و یکم رمضان در این حسینیه میداند، از نقطه عطفی در فعالیت هایش گفت: «دغدغه اصلی من از سال‌ها قبل فرهنگی بود. سال‌ها پیش، به توصیه یک روحانی، درد دل خود را بر مزار پدربزرگم بردم و او در خواب به من گفت که چرا امسال زیارت عاشورا نخوانده ای؟ و به من قول داد که اگر این زیارت را بخوانم، تا پایان سال مژده ای خواهم شنید. با اخلاص این کار را انجام دادم و مژده ما، فراخوانی برای برپایی اولین موکب اربعین ما در سال ۹۱ بود. این موکب از هفت نفر شروع شد و امروز به لطف خدا، صد و پنجاه و هشت خادم دارد.»
وی افزود: «همین روحیه و اعتماد، پایه کارهای بعدی شد. با شروع همه گیری کرونا، حسینیه که پیش از آن تنها در ایام خاصی فعال بود، به کانونی برای کمک رسانی تبدیل شد. با کمک بانوان محله، کارگاه دوخت ماسک راه انداختیم و روزی به ۷۰۰۰ تا ۸۰۰۰ ماسک رسیدیم. روزی فردی که ارتباطی با بیت رهبری داشت، از این کارگاه بازدید کرد و یک ماسک را به عنوان نمونه برداشت. چند روز بعد به من زنگ زد و پیغام مقام معظم رهبری را رساند که “این حسینیه انشاءالله آینده درخشانی دارد”. این پیام برای ما معما بود، اما امروز میبینیم که چگونه به برکت آن، کارها گسترش یافت.»
دانشگر به شکلگیری نهادهای مردمی در محله اشاره کرد و گفت: «با اصرار مسئولان محلی، برای تشکیل شورای محله دعوت شدم، اما در ابتدا نپذیرفتم. تا اینکه شهید عباس دانشگر در خواب به من فرمود: “عمو، جواب مثبت بده، من با تو هستم”. این باعث شد با اطمینان خاطر این مسئولیت را بپذیریم. امروز به یاری مردم، دفتر نیکوکاری داریم، بیش از ۸۰ خانهٔ مخروبه و معتاد خیز را پاک سازی و احیا کرده ایم و حدود ۵۰۰ پرونده حمایتی در منطقه داریم.»
وی یکی از ماندگارترین برنامه های حسینیه را “روایتگری شهید” دانست و توضیح داد: «با دعوت از مادران و همسران شهدا شروع کردیم. متوجه شدیم بسیاری احساس می‌کنند رسالت شهیدشان آنطور که باید بازگو نشده. برنامه ای هفتگی ترتیب دادیم که هر هفته به نام یک شهید و برای روایت خاطراتش باشد. این هفته، صد و چهل و پنجمین برنامه را برگزار خواهیم کرد. هیچ هزینه ای از خانواده ها گرفته نمی‌شود و جمعیتی حدود ۳۰۰ نفر هر هفته در آن شرکت می‌کنند. این برنامه برای بسیاری از خانواده ها، اولین فرصت برای بیان خاطرات عزیزشان بوده است.»
این فعال فرهنگی درباره تأثیرگذاری بر نسل جوان گفت: «ورود به مدارس را از یک بسته شکلات و خرما شروع کردیم. با مدیریت مدارس شرط کردیم که یک روحانی به صورت مختصر و با زبان قابل فهم برای بچه ها صحبت کند. به تدریج این برنامه ها آنقدر مورد استقبال قرار گرفت که الآن جلسات طولانی‌تر شده و دانش آموزان با اشتیاق گوش میدهند. نتیجه این ارتباط، تغییرات مثبت اخلاقی و معنوی در بسیاری از دانش آموزان بوده است.»
دانشگر در پایان با تأکید بر محوریت “مردم” در تمام فعالیت ها، خاطرنشان کرد: «رمز موفقیت ما این بوده که مردم را وارد میدان کرده ایم. خودشان برای حل مشکلات محلشان راهکار میدهند و اجرا می‌کنند. حسینیه برای همه است؛ از کلاس‌های مهارتی برای دختران نوجوان تا زمین بازی برای بچه ها. بانوان محله آنقدر با حسینیه همدل شده‌اند که مانند یک خانواده برای هم هستند و در کارهایی مانند پختن نذری یا تهیه سبزی برای کمک به هزینه‌های حسینیه، خودجوش مشارکت می‌کنند.
ما فقط بسترساز بوده‌ایم و این برکت کار خالصانه و نیت پاک است که به یاری شهدا، کارها را پیش می برد.»
