میدان دادن به نوجوان‌ها و ایجاد زمینه‌ای برای مواجهه آن‌ها با مسوولان می‌تواند باعث ارتقا شخصیت آن‌ها و ایجاد حس موثر بودن در نوجوان‌ها شود.
من «زیبا خان محمدی» هستم. در رشته حسابداری دارای مدرک دکتری هستم و بیست سال است در عرصه‌های مختلف اجتماعی در حال خدمت به جامعه هستم.
از زمان زلزله بم همکاری با هلال احمر را آغاز کردم. در آن مقطع به همراه دیگر داوطلبان، کمک‌های مردمی را در سطح شهر جمع‌آوری و برای مردم زلزله زده ارسال می‌کردیم.
از سال ۱۳۸۳ به صورت داوطلبانه در «موسسه سلامت روان اجتماعی کلبه امید شهرستان بیجار» مشغول به فعالیت شدم و در حال حاضر مسوول این موسسه مردم نهاد هستم.
حوزه فعالیت ما سلامت روان، حمایت از زنان بی‌سرپرست و بدسرپرست شهرستان است. این حمایت با آموزش مهارت‌های زندگی پیش‌از ازدواج، پیشگیری از اعتیاد و توانمند‌سازی اقشار کم درآمد دنبال می‌شود. حدود صد و پنجاه گروه در سطح استان کردستان تشکیل داده و تاکنون توانسته‌ایم ۲۵۰۰ را تحت پوشش قرار دهیم. تامین هزینه‌های فعالیت‌های ما توسط خیرین صورت می‌گیرد و کاروان سلامت روان از اهم برنامه‌های ما است.
گروه هدف ما خانواده‌های آسیب‌پذیر ساکن در حاشیه شهر هستند. در حوزه اعتیاد با شناسایی و معرفی معتادان به مراکز بهزیستی کار حمایت را شروع می‌کنیم و پس از آن کارگاه‌های آموزشی را برای خانواده‌های آن‌ها برگزار می‌کنیم.
بعد از ترک دادن معتادان و آموزش حمایت‌های بعد از ترک به خانواده‌هایشان، آن‌ها را در تداوم مسیر یک ترک دائمی همراهی می‌کنیم. سپس بر روی توانمند‌سازی و آموزش شغلی این افراد کار می‌کنیم. مشاغلی مانند دامداری، جوشکاری، خیاطی، کلاس‌های پرورش قارچ‌و… که با دادن وام‌های کم بهره به کمک بهزیستی توانسته‌ایم برای صد نفر شغل ایجاد کنیم. برای زنان سرپرست خانواده سه کارگاه ایجاد کرده‌ایم که شامل آشپزخانه در مسجد حاشیه شهر، کارگاه خیاطی و کارگاه قالیبافی است. برای این فعالیت‌ها ابتدا نیازسنجی می‌کنیم و سپس علاقه‌مندی‌های آن‌ها را در نظر می‌گیریم و در کنار ایجاد شغل برای زنان سرپرست خانواده، مهدکودکی ایجاد می‌کنیم تا مشکلی برای نگهداری فرزندانشان نداشته باشند.
برگزاری جشنواره غذا با همکاری بیست و پنج روستا و مداخله در بحث خودکشی از اقدامات دیگر ما در این حوزه بوده است.
اعضای گروه ما بین پانزده تا بیست و پنج نفر هستند. دو کانون هم داریم که هرکدام بیست و پنج زیرگروه دارند. از سال ۱۳۹۳ با همکاری بهزیستی و فرمانداری طرح تامین مالی خرد تاک را جهت توانمند‌سازی مناطق هدف آغاز کردیم. برای ایجاد شغل برای افراد نیازمند هر سال برای صد و پنجاه گروهی که داریم وام خود اشتغالی از بانک کشاورزی دریافت می‌کنیم. از هر گروه سه نفر به عنوان گروه‌یار، خزانه‌دار و منشی در نظر گرفته می‌شوند. در این گروه‌ها هر نفر حداقل باید در ماه پانزده تا بیست هزار تومان پس‌انداز می‌کردند و این مبالغ به حساب تعیین شده واریز می‌شد. گروه‌های خودیاری یک صندوق تشکیل می‌دادند و مشکلات خود را از این طریق برطرف می‌کردند. در مورد مدارس هم با همکاری خیرین تلاش کردیم محیط با نشاطی را فراهم کنیم. از تامین سطل زباله گرفته تا رنگ آمیزی مدرسه.
در مقطعی از فعالیت‌هایمان شخص فرماندار را به میان دانش آموزان بردیم و به نوجوانان گفتیم مشکلات و معضلات منطقه خود را بنویسند تا با حضور فرماندار این مسائل حل شود. این مشارکت فکری برای ارتقا شخصیت و احساس موثر بودن نوجوانان بسیار خوب بود.
ما روزهای تلخ و شیرینی را سپری کرده‌ایم. مرگ داوطلبانی که در دوران کرونا با ما همکاری می‌کردند برایمان بسیار سخت بود. جوان‌هایی که مجرد بودند و تمام توان خود را برای خدمت به مردم صرف کرده بودند و در پایان مسیر زندگی حتی جان خودشان را فدای دیگران کردند.
