قرض‌الحسنه نوعی قرض است که در آن بهره‌ای در کار نباشد. در تعریف دیگر عقدی است که به موجب آن بانک‌ها (به عنوان قرض‌دهنده) مبلغ معینی را طبق ضوابط مقرر در دستورالعمل ذیربط به اشخاص اعم از حقیقی یا حقوقی (به عنوان قرض گیرنده) به قرض واگذار می‌کنند.
در حقیقت، عملیات قرض‌الحسنه میان قرض‌دهنده و قرض‌گیرنده اتفاق می‌افتد. اما با گسترش جوامع انسانی و تخصصی‌تر شدن کارها، برای اجرای قرض‌الحسنه نیز سازمان‌هایی تشکیل شده است. این سازمان‌ها که به صندوق قرض‌الحسنه معرف هستند نقش واسطه‌گری میان قرض‌دهنده و قرض‌گیرنده را بر عهده دارد.
در ایران تاریخ مشخصی برای راه‌اندازی اولین صندوق قرض‌الحسنه به دست نیامده‌است. اما برآوردهایی از سابقه حدود ۷۰ سال فعالیت صندوق‌های قرض‌الحسنه در ایران حکایت دارد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران این سنت نبوی در ایران گسترش یافت به نحوی که حدود ۵۰۰۰ صندوق قرض‌الحسنه در کشور فعالیت دارند.
در کشورهای غربی تأمین مالی خرد که در واقع همان وظایف صندوق‌های قرض‌الحسنه است، بر عهده بانک‌ها کوچک می‌باشد.
در ایران نیز برخی بانک‌ها به عملیات قرض‌الحسنه انجام می دهند.
وام قرض الحسنه بدون سود موسسه‌های خیریه
بسیاری از این سازمان‌ها برنامه‌های وام بدون سود را برای افرادی که نیاز مبرم به وام دارند، ارائه می‌دهند. برخی از این سازمان‌ها حتی به افرادی که در حالت مالی بسیار ضعیفی قرار دارند و نمی‌توانند وام بگیرند، وام می‌دهند. این روش، یک راه‌حل عالی است و به افراد نیازمند امکان می‌دهد تا بدون نگرانی از پرداخت سود، مشکلات مالی خود را حل کنند.
صندوق وام خانگی
اعضای صندوق، وام گیرندگان و هم وام دهندگان هستند و قوانین اصلی درباره اعطای وام‌ها و شرایط بازپرداخت آن‌ها توسط اعضا تصمیم‌گیری می‌شود. این امر به اعضای صندوق امکان می‌دهد که از وام بدون سود و با شرایط منصفانه و مقرون به صرفه بهره‌مند شوند.
