خانواده ما انقلابی و متدین بود و این انقلابی بودن در سال‌های دهه شصت معنا و مفهومی متفاوت با امروز داشت و خودش به تنهایی کافی بود تا قید و بندی جدی برای بسیاری از اعضای خانواده باشد اما نه این مساله و نه حتی شهادت یکی از برادرانم در جنگ هشت ساله باعث نشد تا من به سراغ مواد مخدر نروم.
من«غلامرضا خبوشانی» فرزند استاد علی اکبر متولد سال ۱۳۵۷ هستم.
پدرم هنرمندی شناخته شده در حوزه معرق‌کاری است که حاصل دست‌های هنرمندش ساخت درب اماکن مقدسه و منبرهای سخنران‌های مذهبی بوده و هست اما حتی این پیشینه هم مانعی جدی برای عدم اعتیاد من نبود. البته حالا هجده سال است که پاک و پاکیزه‌ام و به شکرانه این موضوع، پس از رهایی از اعتیاد پدرم را تشویق کردم تا در کنار کارهای خیر دیگری که داشت این بار در کنار من به کاری خیر و بزرگ وارد شود.
راه‌اندازی کمپ ترک اعتیادی که حالا سیزده سال از عمر آن در شهر اصفهان می‌گذرد و در این سال‌ها به بیش از سیزده هزار نفر خدمات ارائه کرده که از این تعداد حدود هفت هزار نفر تاکنون بهبود یافته‌اند.
نوع مصرف در منطقه ما عمدتاً با پایه تریاک و هروئین شروع می‌شود و بعد شیشه یا مواد ترکیبی. در این سال‌های اخیر گُل و کریستال و آمفتامین هم اضافه شده که این مواد رتبه اول را در اعتیاد به دست آورده‌اند.
کمپ ما از بهزیستی و فرمانداری دارای مجوزهای قانونی است. ما برای ترک اعتیاد از «روش سم‌زدایی» استفاده می‌کنیم و داروهای شیمیایی در کار نیست. فرد معتاد یک هفته اول را در قرنطینه سپری می‌کند و سپس با کمک افرادی که قبلاً ترک کرده‌اند مسیر را ادامه می‌دهد. در این روش درمانی به معتادان امید داده می‌شود و آن‌ها با گفتار درمانی برای جلسات گروه‌های خودیاری و بهبودی در هفته دوم و سوم آماده می‌شوند.
ترک اعتیاد هم مانند بسیاری از پدیده‌ها فصلی است. معمولا در فصل زمستان که هوا رو به سردی می‌رود تمایل بیشتری برای مراجعه به کمپ وجود دارد زیرا در این مکان علاوه بر امکان ترک، جای خواب و غذا هم برای فرد معتاد وجود دارد.
هزینه ترک اعتیاد برای یک دوره درمان سی روزه حدود دو میلیون و سیصد هزار تومان است و به افراد نیازمند تا پنجاه درصد هم تخفیف می‌دهیم. درب این مرکز بر روی افرادی که انگیزه ترک دارند اما امکانی برای پرداخت پنجاه درصد باقیمانده را ندارند هم باز است. همیشه افراد خیری هستند که هزینه ترک افراد بی‌بضاعت را تامین می‌کنند. حتی گاهی افراد خیر با اهدای مواد غذایی به بهبود معتادان کمک می‌کنند.
البته فقط معتاد نیست که به مراقبت و رسیدگی نیاز دارد بلکه خانواده‌های آن‌ها نیز به مراقبت نیاز دارند. در دفتر مرکزی و در محلی جدا از کمپ، دوره‌ها و جلساتی داریم که خانواده‌ها را با مسائل اعتیاد آشنا می‌کنیم. هرکدام از این دوره‌ها هشت جلسه است و در صورت لزوم از مربیان خانم هم استفاده می‌کنیم تا خانواده‌ها راحت‌تر با این مساله ارتباط برقرار کنند. جلسات رایگان مشاوره چهارشنبه‌ها نیز از برنامه‌های جانبی مهم ما است که با استقبال مواجه می‌شود.
فرد معتادی که ترک کرده مانند انسانی است که تازه متولد شده و نیاز به مراقبت دائمی دارد. تلفن‌همراه من همیشه روشن است و گاهی در نیمه شب هم تماس‌هایی دارم که خواب و آرامش شبانه را مختل می‌کند. یکی از نیازهای اساسی فرد معتاد شغل است. یک کارگاه میوه خشک کنی هم داریم که داخل کمپ است که از افراد در حال بهبود برای انجام امور آن استفاده می‌شود. بخش جالب کارآفرینی در کارگاه پدری رخ می‌دهد. درب این کارگاه همیشه به روی افراد معتاد باز است. در این کارگاه درب‌های بزرگ حرم‌های مذهبی و منبرها تولید می‌شود. افرادی که در کمپ پاک می‌شوند، در صورت تمایل در کارگاه مشغول به کار می‌شوند. ما سال گذشته ۱۱۰ منبر تولید کردیم که حاصل دست‌رنج همین نجات یافتگان بود.
