“گاهی با خودم فکر میکنم که شاید معنای واقعی زندگی را باید در چهرهی همان کودک یتیمی جستوجو کرد که با دریافت یک بستهی کوچک از موسسه، چشمهایش برق امید میگیرد. از روزی که قدم در مسیر کار خیر گذاشتم، زندگیام رنگ تازهای گرفت؛ انگار خدا در هر دستگیری، تکهای از نور خودش را به من هدیه کرد. این مسیر، مسیری نیست که فقط با نیت انجام کارهای خوب آغاز شود، بلکه راهی است برای شناخت عمیقتر انسان، رنجها، امیدها و قدرت واقعی محبت”. این جملات را علی نصرالله زاده، مدیرعامل موسسه خیریه ۱۴ معصوم (ع) شهر اردبیل در گفتگو با سایت خبری ما مردم میگوید.
وی افزود: وقتی موسسه خیریه چهارده معصوم (ع) اردبیل را تأسیس کردیم، باور نداشتیم که این نهال کوچک، روزی به درختی سبز و پرثمر تبدیل شود که سایهاش بر زندگی صدها خانواده گسترده شود. امروز، بعد از سالها فعالیت، وقتی میبینم بیش از ۳۷۵ سری جهیزیه کامل برای نوعروسان نیازمند تأمین شده، دلم لبریز از شکر میشود. هر جهیزیه، فقط چند تکه وسایل نیست؛ خشتهای نخست خانهای تازه، شروعی برای زندگی، امیدی برای آینده.
نصرالله زاده بیان کرد: در حال حاضر هزار نفر از خانوادههای بیسرپرست و بدسرپرست تحت پوشش موسسه هستند. گاهی وقتی برای دیدارشان میروم، نگاه آن مادرانی را میبینم که با وجود تمام سختیها هنوز لبخند دارند؛ لبخندی که میگوید ما زندهایم، چون کسی هست که به ما فکر میکند. آن لحظه است که مطمئن میشوم کار خیر، فقط کمک کردن نیست — زنده نگه داشتن امید در دلهایی است که شاید لحظهای تا خاموشی فاصله دارند.
این خیر اردبیلی عنوان کرد: در میان فعالیتهای ما، حمایت از ۲۲۰ کودک یتیم یکی از پر احساسترین بخشهاست. برای من، هرکدام از این کودکان یک جهان کوچکاند؛ جهانی پر از رویاهایی که فقط کمی مهربانی لازم دارند تا شکوفا شوند. وقتی لبخند یک کودک را میبینی که بعد از دریافت کفش یا لباس نو، از شادی میدود، آن لحظه تمام خستگیات از بین میرود. انگار خدا خودش تشکر میکند، با زبان لبخند کودک.
وی گفت: یکی از اتفاقات مهم زندگیام، تأسیس هیأت دارالمصلحین حسینیان اردبیل در سال ۱۴۰۱ بود. هدف ما صلح و سازش بود، و امروز با گذشت زمان میبینم که این هیأت، به یکی از بنگاههای امید تبدیل شده است. از ۸۶ پرونده مطرحشده، ۴۸ پرونده با صلح پایان یافته — یعنی بالای ۶۰ درصد از رنجها تبدیل به آرامش شدهاند. هر رضایت، هر آشتی، برای من مثل شکفتن گل صلح در دل جامعه است. در این روزها که گاهی خشم و اختلاف در زندگیها زیاد میشود، دیدن چنین پایان مهربانی، برایم مثل دیدن نور صبح بعد از شب طولانی است.
نصرالله زاده تاکید کرد: سال بعد، در ۱۴۰۲، با حسِ نیاز بیشتر جامعه به کار جمعی، مجمع خیرین یاریگران زندگی را ایجاد کردیم؛ مجموعهای که برای کمک به درمان و ترک اعتیاد بنیان گذاشته شد. این مجمع حالا تبدیل به محفلی از عشق و همکاری شده — پزشکان، ورزشکاران، هنرمندان، رسانهها، حتی مردم محلهها کنارهم آمدند تا با تمام توان به بازگرداندن انسانها به زندگی کمک کنند. هر ماه یک برنامه از کمیتههای مختلف برگزار میشود؛ و هر جلسه برای من یادآور این حقیقت است که رو به بهبود رفتن حتی یک انسان، یعنی نجات یک خانواده، یک آینده، یک امید.
مسئول موسسه خیریه یادآور شد: فعالیتهای موسسه چهارده معصوم فقط محدود به کمکهای مالی نیست؛ روح کار خیر در تمام شهر جریان دارد. از طرح «نان مهربانی» گرفته تا «اردبیل اوشاخلاری» و «آرایشگران خیر» — هرکدام بهانهایاند برای اینکه مردم هم مشارکت کنند، برای اینکه نیکی از حالت سازمانی خارج شود و تبدیل به فرهنگ زندگی گردد.
وی ادامه داد: یکی از طرحهایی که همیشه با تمام قلبم به آن افتخار میکنم، هر مسجد، آزادی یک زندانی غیرعمد است. از آغاز اجرای این طرح تا امروز، بیش از ۵۰۰ زندانی آزاد شدهاند و به آغوش خانواده بازگشتهاند. هنوز هم صحنههایی را به یاد دارم: کودکی که به سمت پدرش دوید و در آغوشش گریست، مادری که بعد از سالها آرام نفس کشید، پدری که با چشمانی نمناک گفت «خدا خیرتان دهد». این صحنهها، دعاهای زندهاند؛ شهادت زندگی بر قدرت مهربانی.
این خیر بیان کرد: اما کار خیر همیشه آسان نیست. امسال ۷ پرونده قتل به مجموعه ما ارجاع شد. از این میان، دو پرونده با رضایت کامل ختم شده و سه مورد دیگر در مسیر صلح هستند. اینها لحظههاییاند که انسان در کنار انسان میایستد، در برابر درد، در برابر خشم، و دست دراز میکند برای آشتی. شاید همین لحظات است که ایمانم را هر روز تازهتر میکند — ایمان به اینکه حتی در اوج رنج، «انسان بودن» هنوز زیباترین انتخاب ممکن است.
