افراد زیادی هستند که سرمایه زندگی خود را وقف خدمت به نیازمندان می‌کنند. گاهی هم مانند من در زمینه‌های دیگر کار می‌کنند تا با درآمد آن چرخ‌های خیریه خودشان را بچرخانند.
من «فرحناز مهتریان» پنجاه ساله مدیرعامل خیریه «ماه پناه نرگس» هستم. در رشته جغرافیا از دانشگاه نجف آباد اصفهان فارغ التحصیل شدم. ازدواج دانشجویی داشتم که حاصل آن دو دختر است. در سی و پنج سالگی دچار بیماری شدم و آرام آرام بینایی‌ام را از دست دادم و در حال حاضر پانزده سال است که نابینای مطلق هستم.
تا سال ۱۳۹۵ در خانه بودم و امکان حضور در فعالیت‌های اجتماعی را نداشتم. با بزرگ شدن بچه‌ها تصمیم گرفتم برای خدمت به معلولان کاری انجام به کار کردم. به کانون نابینایان شاهین‌شهر مراجعه و با عضویت در آنجا به عنوان بازرس اداری مشغول به کار شدم و امور کارگاهی مجموعه به من واگذار شد.
در سال ۱۳۹۶صبح‌ها در بهزیستی به عنوان همیار مشارکت‌های مردمی مشغول به فعالیت شدم تا اینکه توانستم خیریه خودم را زیر نظر فرمانداری و بهزیستی تاسیس کنم.
در ابتدای کار به سختی به من مجوز دادند زیرا می‌گفتند یک نابینا نمی‌تواند تشکیلات خیریه را اداره کند. برای همین تمام تلاشم را می‌کنم که بتوانم کم نیاورم. به طور معمول از ساعت هفت صبح تا دوازده شب با مددجویان در ارتباط هستم. آنها به منزل ما مراجعه می‌کنند تا مشکلات‌شان را حل کنم.
همسر من معلم بازنشسته است و دخترهایم هم در مقطع کارشناسی تحصیلات خود را به پایان رسانده‌اند. یکی از آنها در کار خیریه به من کمک می‌کند. من صد خانواده دارای یک تا چهار معلول را تحت پوشش دارم و امور درمانی آنها و هزینه‌های پزشکیشان را تامین می‌کنم. کاشت حلزون، پیوند قرنیه، درمان سرطان کبد و سرطان سینه‌و…. فعالیت‌هایی است که موفق به انجام آن شده‌ام.
من در مشارکت‌های بهزیستی کار می‌کردم و همین موضوع زمینه آشنایی با خیرین را برایم فراهم کرد و بخشی از هزینه‌های خیریه از این مسیر تامین می‌شود. خودم عاشق کار کردن هستم و در زمان بینایی عروسک بافی یاد گرفته بودم و حالا با عروسک بافی و ماساژ درمانی خرج خیریه خودم را تامین می‌کنم.
در هرکاری توکلم به امام زمان(عج) است و به همین دلیل خیریه‌ام را به نام «ماه‌پنهان‌نرگس» نامگذاری کرده‌ام.
