گاهی افراد با آموزش‌های ساده و کوتاه مسیر رُشد را به سرعت طی می‌کنند. مثلا من مددجویانی داشتم که بلد نبودند سوزن دست بگیرند اما حالا به صورت حرفه‌ای خیاطی می‌کنند.
من «زهرا کاملی» مدرس حوزه علمیه و مبلغ دین و مدیرعامل موسسه خیریه امام رئوف در خمینی‌شهر اصفهان هستم.
سال ۱۳۹۱ پدرم قبل از فوت خانه قدیمی خود را برای باقیات الصالحات به نام من سند زد تا امور خیر را بعد از مرگش در خانه اداره کنم. من هم از سال ۱۳۹۲ خانه را بازسازی و آن را به مکانی برای کارآفرینی زنان بی‌سرپرست تبدیل کرده‌ام.
خانم هایی که در اینجا کار می‌کنند یا بی‌سرپرست هستند و یا بد سرپرست که همسران آنها معتادند. من تلاش کردم زمینه کار را برای آنها فراهم کنم تا روی پای خودشان بایستند و با عزت زندگی کنند. کار ما اول با دو‌دار قالی شروع شد.دار قالی ابریشم برپا کردیم و ۱۰ نفر در آغاز مشغول کار شدند. در ادامه شروع کردیم به تولید مواد غذایی خانگی مثل رب، سبزی، سرکه، ادویه‌جات‌و… خیاطی هم کم کم به آموزش‌هایمان اضافه شد تا اینکه برای سی و پنج نفر کار ایجاد کردیم.
ما در خمینی‌شهر محله‌های مختلفی داریم و در هر کدام از این محله‌ها یک رابط داریم. آنها نیازمندان را شناسایی و درباره آنها تحقیق می‌کنند. برای اینکه نظمی در کار باشد از افراد نیازمند کپی مدارک می‌گیریم و ثبت نام می‌کنیم. اگر توانایی انجام کار داشته باشند کاری برایشان راه می‌اندازیم.
یک عده‌ای هم هستند که واقعاً نمی‌توانند کار کنند. مثلا بچه مریض دارند یا شوهر بیمار و مسن باعث می‌شود نتوانند از خانه بیرون بروند. به آنها به صورت بلاعوض کمک می‌کنیم.
اعضای خیریه ما اول از همه خودم و خانواده خودم هستند. شوهر خواهرم، برادرانم، پسر خاله‌ام‌و… هم هستند و هزینه‌ها توسط همین افراد تامین می‌شود.
بعد از اینکه کرونا آمد با اعلام طرح مواسات از سوی مقام معظم رهبری، من یک شب نشستم پای گوشی و تا سحر به فامیل‌ها و دوستانی که می‌دانستم دست به خیر هستند پیام دادم و به آنها گفتم برای توزیع ماهیانه ارزاق هر کس به اندازه توانایی خودش کمک کند. ما روضه‌های خانگی را به فضای مجازی بردیم و در آنجا برای نیازمندان پویش‌های مختلفی برگزار کردیم. مثلاً دهه فاطمیه شد بسته‌های ارزاق را تهیه کردیم و با پرچم حضرت زهرا(ع) به مددجویان تقدیم کردیم. هزینه‌هایی که مردم برای روضه‌های خانگی می‌کردند آمد در کمک به نیازمندان. کرونا که کمتر شد کار را وسیع‌تر کردیم. یکی از اقوام خانه‌شان را در اختیار ما گذاشت و ما پایه دارهای قالی بیشتری زدیم. پویش گذاشتیم و فطریه‌ها و کفاره‌ها را جمع کردیم. یک نانوایی راه‌اندازی کردیم که هم به نیازمندان نان رایگان می‌دهد و هم برای عده‌ای شغل ایجاد کرده است. هر هفته کلاس‌های احکام و تفسیر قرآن برگزار می‌کنیم و تا حدود 300نفر را پذیرا هستیم. در بحث اشتغال آموزش داریم. خانم سهرابی مربی خیاطی‌مان هستند و مددجویانی که بلد نبودند حتی سوزن دست بگیرند الان دارند به صورت حرفه‌ای خیاطی می‌کنند. در بحث قالی‌بافی هم کسانی که نقش خواندن بلد هستند به تازه کارها آموزش می‌دهند.
قالی‌بافی تبریز که اصلاً کسی بلد نبود را طی دو ماه به صورت رایگان آموزش دادیم تا 10نفر قالی‌بافی تبریز را یاد بگیرند. هدف ما این است که شرایطی فراهم کنیم که خانم‌ها در خانه خودشان باشند و برای همین کمک می‌کنیم که بتوانند چرخ خیاطی بخرند و در خانه خودشان فعالیت کنند. البته افرادی هم هستند که از لحاظ روحی نیاز دارند در محیط بیرون از خانه باشند و با دیگران بگویند و بخندند و بیشتر از مشکلاتشان دور باشند. ما طرحی را با کمک خیرین محلی طراحی کردیم که هر کس مقداری پول بگذارد برای کار قرض‌الحسنه و کارآفرینی. یعنی فرد می‌آید و توضیح می‌دهد که می‌خواهد چه کاری را شروع کند و ما به آنها وام می‌دهیم. با پنجاه میلیون طرح قرض‌الحسنه را شروع کردیم که این مبلغ در چرخش است و با آن برای اشتغالزایی افراد مستضعف اقدام می‌کنیم. کمک‌های موردی زیادی داشتیم مثل تامین جهیزیه، سیسمونی، وسیله منزل، تعمیر منزل نیازمندان، آزادی زندانی غیر عمد‌و… یک گروه جهادی داریم که برای ساخت و ساز و تعمیر خانه‌های مددجویان اقدام می‌کنند. افرادی هستند که مهارت خود را وقف کرده‌اند یکی بنّاست یکی برقکار می‌آیند و به رایگان خدمت می‌کنند. کار را جوری پیش‌برده‌ام که هر زمانی خودم هم نبودم کار ادامه پیدا کند. دخترهای خواهرم، فامیل، خیرین محل‌و… می‌توانند همیشه این کار را ادامه دهند. ما دائماً در کارهای جدید پا پیش‌می‌گذاریم و دنبال نوآوری و توسعه امرخیر هستیم.
