به همان اندازه که آدم‌ها به مواد مخدر معتاد می‌شوند و از نبود مواد دچار خماری دردناک می‌گردند؛ ممکن است به خوردن غذای خوب هم معتاد شوند. در مسوولیتی که به عهده دارم همیشه از دیدن آدم‌هایی که به خوردن غذای خوب معتاد شده‌اند خوشحال می‌شوم چون این وابستگی خبر از اتفاق‌هایی خوب می‌دهد.
«یوسف سبزواری» متولد سال ۱۳۵۵ و مسوول «مرکز ترک اعتیاد مهرگراش» در شهرستان گراش استان فارس هستم.
اهالی گراش سال‌هاست برای کار به کشورهای حوزه خلیج فارس می‌روند. من هم یکی از گراشی‌های شاغل در امارات متحده عربی بودم. دوازده سال قبل وقتی تازه به گراش برگشته بودم، یکی از دوستانم صد و پنجاه هزار تومان قرض خواست تا فردی را برای ترک اعتیاد به کمپ ببرد. در آن زمان شهر ما با وجود اعتیاد برخی اهالی و علاقه‌مندی برای ترک، کمپ نداشت و معتادان آرزومند پاکی و ترک مواد باید فاصله‌ای چهل کیلومتری را تا نزدیک‌ترین کمپ طی می‌کردند.
مبلغ قرضی که به آن همشهری دادم، جرقه‌ای در ذهن من زد تا در مسیری قرار بگیرم که دو سال بعد به افتتاح اولین مرکز ترک اعتیاد در شهر گراش منتهی شد؛ مرکز ترک اعتیادی که حالا علاوه بر پذیرایی از معتادان شهر ما، آوازه‌اش در استان‌ها و شهرهای همجواری مانند: هرمزگان بوشهر و فارس نیز پیچیده و افراد مایل به ترک اعتیاد این شهرها را نیز پوشش می‌دهد. روزی از یکی از این افراد که به مرکز ترک اعتیاد ما مراجعه کرده بود پرسیدم که چرا مسافتی دور را طی کرده تا به اینجا بیاید و در شهر خودش مسیر درمان را طی نکرده است؟ پاسخ داد: در اینترنت جستجو کردم و اینجا را به عنوان بهترین کمپ معرفی کردند.
ما در این کمپ ماهانه از شصت تا هفتاد معتاد را پذیرایی می‌کنیم. دوره ترک اعتیاد ما بیست و یک روز زمان می‌برد و شامل بستری و سم زدایی می‌شود و معتادان بسته به میزان تخریبی که مواد در روح و جان آنها ایجاد کرده یک الی سه دوره بستری می‌شوند تا پاک و پاکیزه تحویل خانواده شوند.
هزینه هر دوره ترک اعتیاد بین سه تا سه میلیون و پانصد هزار تومان است. از این مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان توسط افراد خیّر پرداخت می‌شود و دومیلیون تومان هم توسط معتاد پرداخت می‌شود که از این مرحله با ورود به کمپ دیگر نام محترمانه «رهجو» به او اطلاق می‌شود. گاهی این رهجویان به دلیل ناتوانی مالی امکان پرداخت دو میلیون تومان را ندارند که این مبلغ هم توسط خیرین پرداخت می‌گردد.
در طول دوران ترک اعتیاد تغذیه مسئله‌ای بسیار مهم است. ما بهترین غذا را برای رهجویان تهیه می‌کنیم زیرا به محض پایان خماری آنها نسبت به مواد، نیاز شدیدی به غذا پیدا می‌کنند و باید غذای خوب و مقوی بخورند.
رهجویان این مرکز در ساعت‌های شش و هشت صبح، دوازده و چهار بعداز ظهر و هشت و دوازده شب نیاز به تغذیه مناسب دارند. مواد غذایی مورد نیاز آنها با کمک خیرین تامین می‌شود. برخی خیرین ساکن امارات گاهی تا ماهانه سی میلیون تومان به مرکز ما کمک می‌کنند.
یک رهجو پس از حضور در مرکز به مدت پنج الی شش روز درگیر سم زدایی است. سپس وارد اتاق آرامش می‌شود و در ادامه با شرکت در جلسات گروهی اعتماد به نفس از دست رفته‌اش را بازیابی می‌کند.
جلسات گروهی به غیر از روزهای جمعه از ساعت شش عصر به مدت یک ساعت و نیم برگزار می‌شود. رهجو علاوه بر غذا به احترام بسیار زیاد هم نیاز دارد. در اکثر کمپ‌های ترک اعتیاد متاسفانه رهجویان مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند و همین مساله امکان ترک دائم را با تردید مواجه می‌کند.
غذای شب‌های پنجشنبه و جمعه مفصل‌تر است. در این شب‌ها با حضور رهجویان بهبود یافتگان و خانواده‌هایشان دورهمی برگزار می‌کنیم تا رهجو خود را در جمع خانواده حس کند.
فعالان حوزه ترک مواد مخدر می‌دانند که اگر از هر ده نفر که اعتیاد را ترک می‌کند یک نفر پاک بماند، موفقیت برای آن مرکز و دست اندرکارانش حاصل شده اما در میان رهجوهایی که به ما مراجعه می‌کنند از هر ده نفر به طور متوسط پاکی شش نفر از آنها تداوم می‌یابد.
توجه به خانواده‌های رهجویان نیز برنامه دیگر ما است. برای آنها جلسات مشاوره برگزار می‌کنیم و به افرادی که مشکلات معیشتی دارند بسته‌های کمک معیشتی اهدا می‌کنیم.
آب درمانی و ارائه دمنوش‌های گیاهی بخشی از تجربه خوب رهجوها در این مرکز است. ما در ترک اعتیاد به هیچ وجه به سراغ قرص و دارو نمی‌رویم زیرا معتاد ابتدا باید درد و خماری را تجربه کند تا اگر خواست دوباره به سراغ مواد مخدر برود این درد برای آنها در حکم عاملی پیش‌گیری‌کننده عمل کند.
